Topologia gwiazdy charakteryzuje się tym iż wszystkie punkty końcowe sieci, zwane terminalami, podłączone są do węzła centralnego którym jest serwer, koncentrator lub przełącznik, natomiast nie są już łączone między sobą.
Rozwiązanie takie jest wielką zaletą sieci o topologii gwiazdy, stawiającą ją na wyższym miejscu niż topologie szyny czy pierścienia. Pozwala to zarządzać połączeniem każdego komputera z osobna, a także zapewnia, że sieć będzie działała nawet w przypadku gdy kilka komputerów ulegnie awarii. Wprowadzenie elementu centralnego powoduje także zwiększenie łatwości wykrywania uszkodzeń oraz monitorowania i zarządzania siecią.
Podstawową wadą sieci opartych na topologii gwiazdy jest fakt że uszkodzenie węzła centralnego powoduje przerwanie działania całej sieci.
Zasięg takiej sieci zależy od zastosowanego w niej medium transmisyjnego. Najpopularniejszym medium wykorzystywanym w sieciach o topologii gwiazdy jest skrętka nieekranowana (UTP), dlatego też odległości między punktem centralnym a urządzeniem końcowym nie powinny być większe niż 100 metrów.
Każde urządzenie przyłączone do takiej sieci może łączyć się bezpośrednio z nośnikiem niezależnie od innych urządzeń, jednak gdy w tym samym czasie łączy się więcej niż jedno urządzenie, następuje podział dostępnej szerokości pasma urządzenia centralnego.
Topologia gwiazdy jest obecnie najczęściej spotykaną metodą tworzenia sieci LAN. Spowodowane jest to tym że jest ona elastyczna, skalowalna i stosunkowo tania w porównaniu z bardziej skomplikowanymi sieciami LAN o ściśle regulowanych metodach dostępu.
Topologia gwiazdy rozszerzonej
Topologia gwiazdy rozszerzonej jest bardziej zaawansowaną metodą opartą o topologię gwiazdy. Najprościej można ją opisać jako topologię gwiazdy w której każde z urządzeń końcowych jest zarazem urządzeniem centralnym dla własnej topologii gwiazdy. Dzięki temu zmniejszeniu ulega liczba urządzeń które muszą być podłączone do węzła centralnego oraz długość poszczególnych kabli, a co z tym idzie możliwe staje się znaczne zwiększenie rozpiętości i rozmiaru sieci. Topologia gwiazdy rozszerzonej jest hierarchiczna dzięki czemu odpowiednia konfiguracja umożliwia zachowanie ruchu na poziomie lokalnym.
