Komputery w topologii pierścienia połączone są ze sobą za pomocą jednego nośnika informacji w układzie zamkniętym.
Każda znajdująca się w sieci stacja robocza posiada dwa połączenia, po jednym ze swoich najbliższych sąsiadów. Połączenie takie tworzone było podobnie jak w przypadku magistrali przy wykorzystaniu kabla koncentrycznego jednak z tą różnicą, że w przypadku pierścienia okablowanie tworzy układ zamknięty, czyli nie ma żadnych zakończeń.
Dane przesyłane były wokół pierścienia w jednym kierunku. Każda stacja robocza napotykana na drodze sygnału pełniła rolę wzmacniacza. Poza tym pobierała ona i odpowiadała na pakiety do niej zaadresowane, a także przesyłała dalej pozostałe pakiety do następnej stacji roboczej wchodzącej w skład sieci.
Główna wada takiego rozwiązania polegała na tym, że uszkodzenie jednej stacji roboczej najczęściej unieruchamiało całą sieć pierścieniową.
Dla zapewnienia większej niezawodności sieci pierścieniowej stworzono topologię podwójnego pierścienia.
Działa ona na tej samej zasadzie co zwykła sieć o topologii pierścienia z tą różnicą, że dodany tu został dodatkowy pierścień łączący te same urządzenia. W danej chwili działa tylko jeden pierścień.
Takie rozwiązanie umożliwia podtrzymanie działania sieci w przypadku awarii.
